Takkija, dżizja i hidżra

Dziś tekst o trzech tajemniczych islamskich słowach, które są kluczem do zrozumienia ich podejścia do kolonizacji Europy (a potem całego świata). Umiejętnie gospodarując tymi trzema doktrynami (takkija, dżizja i hidżra) – muzułmanie z sukcesem podbili Afrykę Północną, tereny dzisiejszej Turcji oraz Bałkany. Dzisiaj głównym celem ekspansji jest Europa, ale w kolejce są Ameryka Północna i Australia, czyli cały szeroko rozumiany „świat zachodni”. Postaram się zatem wyjaśnić znaczenie oraz siłę tych trzech potężnych muzułmańskich doktryn, gdyż mało kto ma o tym pojęcie, a w telewizji o tym oczywiście nie mówią. Znamienne jest to, że wszystkie 3 doktryny bardzo „ewoluowały” razem z upływającym czasem – teoretycy islamu na bieżąco dostosowywali je do zmieniających się realiów, przez co dzisiaj stanowią bardzo groźną broń przeciwko „niewiernym”.

Takkija

Takkija (inaczej: Taqiyah, Takijja, التقية) jest to nic innego jak usprawiedliwione religijnie prawo do kłamania. Pierwotnie – oznacza prawo do bezkarnego wypierania się islamu w sytuacji zagrożenia (Koran- 3:28 „chyba że obawiacie się z ich strony jakiegoś niebezpieczeństwa”). Początkowo Takkija używana była w konfliktach wewnątrz-islamskich (szyici udawali sunnitów lub odwrotnie, aby ci drudzy ich nie zabili), później stosowano ją także przeciwko chrześcijanom i wyznawcom innych religii. W czasie wypraw krzyżowych – wielu muzułmanów uratowało życie stosując takkiję (mówiąc krzyżowcom, że są chrześcijanami). Tak więc początkowo takkija miała wymiar typowo defensywny. Z czasem jednak zjawisko mocno ewoluowało do doktryny ofensywnej. Obecnie takkija dla muzułmanina to prawo do bezkarnego kłamania „niewiernego” w każdej możliwej sytuacji. W islamie kłamstwo jest ciężkim grzechem, ale takkija „rozgrzesza” przypadki kłamania wyznawców innych religii, przez co nawet notoryczny kłamca jest przekonany, że czekają na niego 72 dziewice. W obecnych, politycznie poprawnych czasach – klasyczna funkcja takkiji nieco straciła na znaczeniu. Dzisiaj muzułmanie już nie muszą się ukrywać ze swoimi intencjami. Otwarcie mówią oni o kolonizowaniu Europy, wojnie na przyrost naturalny, likwidacji białej rasy, wprowadzaniu szariatu i zamiany Europy w kalifat. Nic im za takie gadanie nie grozi – a jak ktoś to skrytykuje, to oskarżany jest przez lewactwo o szereg pejoratywnych czynników, najczęściej ma wtedy miejsce Hitleroza. Takkija w tym obliczu ewoluowała więc do prawa do okłamania dowolnego „niewiernego”. W efekcie mamy liczne deklaracje dżihadystów o „religii pokoju” i o szanowaniu europejskich wartości (kłamią jak z nut, stosując takkiję). Inny przykład – sprzedawcy w północnoafrykańskich kurortach mówią swoim klientom to, co ci chcą usłyszeć, aby opchnąć towar. Oczywiście ściema goni ściemę, lecz oni nie czują się z tym źle – takkija oczyszcza ich sumienie. Podobnie wygląda sprawa w stosunkach damsko-męskich – muzułmanin będzie kłamał białej kobiecie jak z nut i nawijał jej makaron na uszy, aby ją poderwać (główne cele to łatwy seks, pieniądze i paszport Schengen). Zamiast powiedzieć: „cześć niewierna szmato, zaraz cię wyrucham, okradnę i porzucę, a za kilka lat zgłoszę się po nasze dziecko” (znacznie zmniejszając swoje szanse na sukces) powie: „jesteś najpiękniejszą kobietą jaką widziałem, a twe oczy w blasku księżyca inspirują mnie do… (i dalej jakaś tani kit)„. Oczywiście taki kłamca nie będzie miał sobie nic do zarzucenia przed Allahem – wszak skorzystał z takkiji, a ściemę łyknęła (według niego) – niewierna zdzira. Przykładzik z ostatnich dni – KLIK – manifestacja muzułmanów przeciwko terrorystom, do której zachęca Youssef Chadid, poznański imam (pomijam to, że 99% osób na tej manifie to lewacy-ateiści, a nie muzułmanie). Niewykluczone, że do pana Youssefa zadzwonili sponsorzy z Arabii Saudyjskiej z pytaniem: „Co ty kurwa robisz firmując jakąś gównianą manifestację? Jutro wysyłamy krwawego Muhammada żeby skrócił cię o głowę!!!”. Youssef usprawiedliwił się bardzo prosto i równie skutecznie: „Panowie, spokojnie – to tylko takkija”. Najbardziej typową obecnie odmianą takkiji jest tzw. „kryzys uchodźców”. Wielokrotnie widzieliśmy, gdy banda młodych, zdrowych i silnych byczków płacze przed kamerami, że musieli uciekać do Europy przez terrorem. Klasyczna takkija – gdyby faktycznie uciekali przed niebezpieczeństwem, to razem z kobietami i dziećmi.

Dżizja

Kolejna tajemnicza doktryna muzułmańska to Dżizja. Jest to nic innego jak podatek dla wszystkich nie-muzułmanów w krajach z przewagą ludności islamskiej. Przykładowo – chrześcijanin w Egipcie ma 3 opcje do wyboru: 1)śmierć, 2)konwersja na islam, 3)dżizja (w telewizji oczywiście o tym nie mówią). W praktyce dżizja oznacza takie opodatkowanie innowierca, aby ten „dobrowolnie” przeszedł na islam (bo inaczej nie będzie miał środków do życia). Ważne jest to, że dżizja nigdy nie była ustanawiana centralnie, lecz lokalnie. W praktyce oznaczało to zalegalizowanie wymuszeń haraczów wobec innowierców. Np. do chrześcijanina wpadła jedna banda islamistów i zabrała mu (w świetle prawa) cały majątek, a 10 minut później wpadła druga (spóźniona) banda i go zabiła (bo nie miał już nic, z czego mógłby opłacić dżizję). Dzięki dżizji islam w średniowieczu zdobył Bałkany – Turcja w XIV i XV wieku zwasalizowała Bośnię, Serbię, Albanię oraz resztki Imperium Bizantyjskiego. Były to wcześniej kraje chrześcijańskie. Turcy wprowadzili w tych krajach dżizję, więc mieszkańcy masowo zaczęli przechodzić na islam z powodów finansowych. Początkowo mieszkańcy tych terenów mieli islam w głębokim poważaniu – nadal praktykowali chrześcijaństwo, a muzułmanami byli tylko na papierze. Jednakże minęło kilkaset lat, a np. 2 dni temu Bośniacy wygwizdali minutę ciszy (na meczu z Irlandią) po islamskich zamachach terrorystycznych w Paryżu. Dowodzi to, że dżizja na dłuższą metę prowadzi do totalnej islamizacji.

Najnowszą odmianą dżizji jest tzw, „kryzys uchodźców” i socjal, jaki oferują imigrantom kraje Unii Europejskiej. Muzułmanie traktują te pieniądze nie inaczej jak dżizję. Domagają oni się tego bardzo stanowczo – chcą pieniędzy, samochodów, kobiet i darmowych mieszkań, w przeciwnym razie organizują zamieszki. Nie rozumieją prostego faktu, że nawet rodowity Europejczyk nie może liczyć na takie socjalne luksusy. Rodowity Europejczyk wszak jest dla nich niewierny, więc on ma płacić dżizję, a nie ją otrzymywać…

Hidżra

Trzecia muzułmańska doktryna, o której chciałbym dziś napisać to Hidżra (Hijra). Tak samo, jak w przypadku takkiji – początkowo była to doktryna defensywna, lecz z czasem ewoluowała w stronę ataku i ekspansji zewnętrznej. Historycznie – hidżra była ucieczką proroka Mahometa z Mekki w roku 622 naszej ery – od tego dnia liczy się lata w kalendarzu islamskim (swoją drogą znamienna sprawa – Mahomet z muzułmańskiej Mekki musiał palić wrotki przed prześladowaniami do… chrześcijańskiej Etiopii – wdzięczności nie okazał). W ostatnim czasie słowo hidżra nabrało jednak innego znaczenia. Jest to „pokojowy podbój” danego terenu poprzez muzułmańską imigrację. Hidżra jest możliwa dzięki bardzo wysokiemu przyrostowi naturalnemu wśród muzułmanów (któremu sprzyja prawo szariatu i zamykanie kobiet w domach, aby wychowywały dużą ilość dzieci). Kraje, które „wypuszczają” swych obywateli w świat (w imię hidżry) dzięki przyrostowi naturalnemu nie zmniejszają swojej ogólnej populacji (a nawet ją zwiększają). Docelowo zasiedlane będą w ten sposób całe państwa, które dotychczas były chrześcijańskie (pierwsza w kolejce – Szwecja). Póki co – opanowywane są mniejsze struktury samorządowe, np. wiele gmin w Danii i Belgii (gdzie biali to mniejszość) posiada już muzułmańskie władze, wybrane w demokratycznych wyborach. Przeważnie pierwsze, co robią nowe, islamskie władze to zakazanie obchodzenia świąt Bożego Narodzenia, kosztem promowania świąt islamskich czy obowiązek wprowadzania jedzenia „halal” wszędzie, gdzie się tylko da. Docelowo oczywiście szariat, ale do tego należy mieć większość liczebną w całym kraju (co się w końcu stanie, ale jeszcze nie w najbliższych kilku latach). Zasada działania hidżry jest prosta – muzułmanie masowo osiedlają się w jednym miejscu (tworząc getto) i wykorzystując przewagę liczebną przejmują kontrolę nad zarządzaniem danym terytorium. Dzięki wyższemu przyrostowi naturalnemu (oraz dalszej imigracji) getto się rozrasta, przejmując tereny kontrolowane dotąd przez rdzennych mieszkańców. Już Mu’ammar al-Kaddafi mowił, że „wyślemy do Europy setki tysięcy imigrantów, wśród których ukryjemy dżihadystów”. Jest to klasyczna hidżra, w dodatku z domieszką terrorystyczną. Najlepszym dowodem na trwającą hidżrę jest struktura płci i wieku „uchodźców” – same młode, silne chłopy, którzy chcą „przyhidżrować” do Europy i zapłodnić tam jak największą liczbę miejscowych kobiet (uzurpując sobie pełne prawo do dzieci z tych „związków”). W tym czasie ich kobiety w macierzystych krajach spokojnie rodzą i wychowują jak największą liczbę dzieci (te dzieci to oczywiście przyszli 'hidżrowcy’).

Dzięki tym trzem doktrynom islam rozwija się w zastraszającym tempie. Dodając do tego polityczną poprawność, wpływ syjonizmu oraz ogłupienie zachodnich społeczeństw – przyszłość widzę w czarnych barwach. Ważne, żeby trzymać ten problem z dala od Polski.

RacimiR, 19.11.2015