Calais- nowe miejsce na mapie europejskiej „tolerancji”

Miasto Calais w północnej Francji starszym pokoleniom kojarzy się głównie z historią II Wojny Światowej i działaniami taktyczno-strategicznymi marynarki alianckiej. Dzisiaj Calais to już całkowicie inny symbol. Otóż Calais dołączyło do „szlachetnego” grona europejskich miast, naznaczonych „tolerancją”, „nowoczesnością” i „kosmopolityzmem”, stając w jednym szeregu obok takich miejsc jak Lampedusa, Ceuta i Melilla, Malmö-Rosengård, Koszyce-Lunik IX, granica Grecko-Turecka i dziesiątki innych europejskich siedlisk „antyfaszyzmu”. Powody obecnej sytuacji w Calais są typowo logistyczne- w mieście znajduje się końcówka Eurotunelu (łączącego Francję z Anglią) oraz największy port i terminal kontenerowy we Francji.

Problem polega na tym, że Calais stało się głównym punktem przesiadkowym dla Afrykanów, którzy chcą dostać się z Francji do Anglii. Zazwyczaj wypływają oni z Afryki statkiem, który przepływa na północną stronę Morza Śródziemnego (głównie w okolice Francji, ale też Hiszpanii i Włoch). Pasażerowie takich statków to w 99% najsilniejsi, najtwardsi i najsprawniejsi afrykańscy mężczyźni, pieczołowicie wyselekcjonowani jako ci, którzy mają największe szanse osiedlić się w Europie (i ściągnąć tam resztę rodziny po legalizacji pobytu, na podstawie prawa o „łączeniu rodzin”). U wybrzeży Europy kapitan takiego statku wskakuje na motorówkę i wraca nią do Afryki, a sam dryfujący statek jest „ratowany” przez europejskie służby mundurowe. „Ratunek” ten polega na umieszczeniu pasażerów w obozie dla uchodźców (pod czułym okiem antyfaszystek i lewicujących fundacji/organizacji pozarządowych, ale finansowanych przez rząd). W tychże obozach czeka na Afrykanów bardzo szeroki wachlarz możliwości strategicznych. Najpopularniejsze opcje to:

• oczekiwać na legalizację pobytu i wyrobienie dokumentów, podając się np. za osoby prześladowane politycznie lub religijnie i licząc na błyskotliwą karierę w Europie wzorem Simona Mola.
• wziąć darmowe ubranie, kieszonkowe i wyjść z obozu (co jest możliwe na 10 różnych sposobów) i szukać szybko jakiejś idiotki do zapłodnienia i ożenku, co umożliwi im legalny pobyt, a po 5 latach obywatelstwo i paszport Schengen.
• najpierw kierować się do miejsca docelowego i dopiero tam zastosować któryś z poprzednich dwóch podpunktów.

W niniejszym tekście skupię się stricte na opcji nr3. Afrykanie z arabskiej i berberyjskiej (północnej) części kontynentu zwyczajowo wolą osiedlać się we Francji (z powodów historycznych i językowych). Z kolei Afrykanie z byłych kolonii angielskich (Nigeria, Uganda, Ghana, Zambia, Zimbabwe itd) lepiej czują się na terenie Wielkiej Brytanii (tak samo- z powodów historycznych i językowych). Inny możliwy powód emigracji Afrykanów do UK to strach brytyjskich służb mundurowych przed ustawą o związkach partnerskich, o czym pisałem już w osobnym tekście. Afrykanie anglojęzyczni mają jednak na tyle gorzej od francuskojęzycznych, gdyż po dotarciu do Europy muszą jeszcze jakoś przedostać się przez Kanał La Manche (w ich przypadku English Channel- Anglicy dostają szajby, jak ktoś tą cieśninę nazywa La Manche). Najdogodniejsze miejsce, które to umożliwia na masową skalę to właśnie Calais. Dlatego port i terminal przeładunkowy w tym mieście opanowany jest przez hordy Afrykanów (patrz zdjęcia), którzy próbują dostać się do kontenera lub naczepy TIR-a, kierującego się do Anglii.

Francuskie służby w Calais udają, że nie widzą problemu (a w rzeczywistości chcąc wyeksportować problem na wyspy brytyjskie). Kwas zaczyna się w Dover, po angielskiej stronie kanału. Tamtejsi mundurowi bardzo dokładnie przeszukują i prześwietlają kontenery i naczepy, załadowane w Calais. Brytyjskie służby po wykryciu afrykańskiego „nadbagażu” całą winą obarczają przewoźnika/kierowcę TIR-a, nakładając na niego drakońskie kary za przemyt ludzi. Taki kierowca- nie dość, że ma rozciętą plandekę, zerwaną plombę i uszkodzony towar (a nierzadko np. fekalia)- musi jeszcze płacić kary. Pasażerom na gapę oczywiście nic nie grozi (ewentualnie powrót do Calais, gdzie organizują kolejną próbę), bo inaczej byłby to faszyzm, ksenofobia, nietolerancja, polactwo-cebulactwo i zaścianek. 100% winy ponosi przewoźnik. W skrócie- Francuzi przymykają oko na proceder, a bezradni Brytyjczycy (z braku lepszej opcji) chcą sobie trochę dorobić na karach dla przewoźników.

Zanim ktoś zarzuci mi rasizm- Ja nie potępiam tych Afrykanów, bo oni robią co mogą, by wyrwać się z biednego i niebezpiecznego kontynentu. To samo robili Polacy w czasach PRL. Potępiam „grupę trzymającą władzę” w Europie i na Świecie, że dopuściła do takiej sytuacji. Zamiast robić tak, żeby w Afryce były europejskie standardy życia- robią, aby w Europie były standardy afrykańskie. Umożliwiając niekontrolowaną, masową imigrację z Afryki do Europy- stary kontynent niedługo zamieni się w Afrykę. Demografia jest nieubłagana, przy całkowicie swobodnych ruchach ludnościowych na linii Afryka-Europa- biały człowiek stanie się mniejszością w Europie w ciągu 2 pokoleń.

Cała sytuacja z europejskim „multikulti” jest bardzo kosztowna (edukacja, utrzymanie bezpieczeństwa, zasiłki, utrzymanie organizacji „antyfaszystowskich”, utrzymanie obozów dla uchodźców, utrzymanie różnych „protolerancyjnych” klastrów i inkubatorów, fundusze asymilacyjne i milion innych kosztownych czynników). Czyż nie lepiej byłoby przeznaczyć ten kapitał na inwestycje w Afryce, które doprowadziłyby ten kontynent do bycia fajną ziemią do życia, z której nie trzeba byłoby uciekać za chlebem? Wtedy wszyscy byliby zadowoleni, świat byłby szczęśliwszy. Widocznie komuś bardzo zależy, żeby sytuacja była taka, jaka jest teraz…

PS: Żaden z większych polskojęzycznych portali nie poświęcił sytuacji w Calais ani jednego artykułu. Wolą pisać o sztucznej dupie Kim Kardashian.

RacimiR, 27.03.2015