Kamiński, Wąsik i sytuacja w mediach

Witam w ten mroźno-smogowy okres i zapraszam na mój krótki komentarz na temat  wydarzeń bieżących. Chodzi o sprawę Macieja Wąsika i Mariusza Kamińskiego, a także zmiany w strukturze polskojęzycznych mediów informacyjnych i ogólny chaos ustrojowy, podlewany rosnącą polaryzacją społeczną. Przedostatni mój wpis, z 23 grudnia był o niebezpiecznych precedensach, wprowadzanych bez pomyślunku i wyobraźni przez nowy rząd Donalda Tuska. Od tego czasu niestety wprowadzono kilka kolejnych, skandalicznych precedensów (których nie powstydziłyby się nawet junty wojskowe z centralnej Afryki) jak odebranie immunitetu przez marszałka sejmu czy aresztowanie ułaskawionych osób na terenie pałacu prezydenckiego z pomocą miejskiego autobusu oraz ogólna marginalizacja (i tak już słabego) urzędu prezydenta. Są też „nowe standardy” w obsadzaniu spółek skarbu państwa, gdzie na fotel prezesa Orlenu typowana jest (bez konkursu i kompetencji, ale za to z „zasługami”) Elżbieta Bieńkowska. Proponuję jako prezesa PKO dać Mirosława Drzewieckiego, a idealnym prezesem PZU byłby Sławomir Nowak.

Nie chcę się za bardzo rozpisywać o sprawie Kamińskiego i Wąsika, bo jest ona tak skomplikowana, że nawet najznamienitsi prawnicy nie mają w niej jednoznacznego zdania. W skrócie- 20 grudnia ubiegłego roku zapadł sądowy wyrok w sprawie „Afery gruntowej” z 2007 roku, w wyniku której padła koalicja PiS-LPR-Samoobrona. Poszkodowanym w aferze był m.in. Andrzej Lepper, a Kamiński i Wąsik (reprezentujący ówczesne państwowe służby antykorupcyjne) oskarżeni zostali o przekroczenie uprawnień. W 2015 roku doszło do ułaskawienia obu panów przez prezydenta Dudę, choć ostateczny wyrok skazujący jeszcze wtedy nie zapadł. Duda zastosował prezydenckie ułaskawienie, połączone z tzw. abolicją indywidualną, której występowanie w Polsce jest sporne z powodu skomplikowanych i przeciwstawnych ze sobą przepisów. W grudniu 2023 zapadł wyrok, a marszałek Hołownia (nie wiadomo, czy legalnie) wygasił mandaty obu posłów, a co za tym idzie- ich immunitety. Zostali oni zatrzymani przez policję w pałacu prezydenckim i przewiezieni do aresztu w Warszawie, a następnie rozdzieleni i wywiezieni do innych miast (pod aresztem warszawskim szykowano już wielki protest). Prezydent Duda przedwczoraj powtórnie ułaskawił obu panów (choć według wielu prawników nie musiał tego robić, bo pierwsze ułaskawienie było wystarczające), a ruch jest teraz po stronie ministra Bodnara, który z jakichś powodów ociąga się z decyzją o uwolnieniu, więc Kamiński i Wąsik na chwilę obecną nadal siedzą za kratkami (prowadzą też głodówkę). Swoją drogą, im dłużej będą siedzieli, tym lepiej dla PiSu, który w ten sposób mobilizuje swój elektorat. Nie wiadomo też co z mandatami poselskimi Kamińskiego i Wąsika, wszak powinien chronić ich immunitet. Rząd chyba też nie wie, bo odwołano obrady sejmu z całego minionego tygodnia, a zaległości jest sporo (sejm nie obradował od prawie miesiąca, a trzeba uchwalić np. budżet). Liczba posłów wynosi obecnie 458, co automatycznie powoduje, że wszelkie głosowania są nieważne.

Jeżeli miałbym wskazać winnego trwającego burdelu- postawiłbym na osoby, które po 1989 roku blokowały lustrację i dekomunizację. Gdyby wtedy wywalić wszystkich komunistów na zbity ryj i trzymać ich z dala od funkcji publicznych (tak, jak to zrobili np. Czesi)- dzisiaj bylibyśmy na całkiem innym poziomie rozwoju państwa. Niestety, zastosowano „grubą kreskę”, pozostawiono komuchów na swoich stanowiskach, utworzono niejasny system prawny, promujący koneksje i korupcję, więc teraz mamy to, co mamy, a brak lustracji po raz kolejny odbija nam się czkawką.

W sprawie Kamińskiego i Wąsika uważam, że wina leży po obu stronach, które nie mają najmniejszej ochoty się dogadać. Dosyć zastanawiające są 2 „przypadki”- autobus który akurat „zepsuł się” w takim miejscu, aby zablokować wjazd do pałacu prezydenckiego oraz termin wydania wyroku, który po trwającym 17 lat postępowaniu w sprawie „afery gruntowej” idealnie zbiegł się w czasie z zaprzysiężeniem rządu Tuska i innymi ważnymi sprawami (20-go grudnia mieliśmy pacyfikację TVP i wyłączenie TVP Info, uruchomienie mechanizmu relokacji imigrantów w Brukseli oraz wyrok na Kamińskiego i Wąsika po 17 latach). Przypadek? Nie sądzę.

Trudno powiedzieć, czy Kamiński i Wąsik powinni siedzieć. Według mnie- jeżeli tak, to również za kratkami powinien znaleźć się np. Sienkiewicz, który zrobił dokładnie to samo, czyli przekroczenie uprawnień i nielegalna prowokacja w celu zdyskredytowania politycznych rywali (sprawa z podpaleniem budki pod ambasadą). Tymczasem w sprawie budki nigdy nie rozpoczęło się żadne postępowanie, nie mówiąc o wyroku i wsadzaniu do więzienia aktywnego posła, w dodatku z ułaskawieniem. Jak widać- w państwie Tuska są równi i równiejsi.

Słówko należy się samej instytucji ułaskawienia prezydenckiego. Nie PiS ją wymyślił (jak sugerują niektórzy sympatycy rządu), ale funkcjonuje ona od ponad 30 lat. Wszyscy prezydenci mniej lub bardziej ułaskawiali, a Duda wręcz robi to stosunkowo najrzadziej. Ułaskawienie polega na tym, że przestępca ma anulowany wyrok i prezydent nie musi się nikomu tłumaczyć, dlaczego tak postąpił. Mi osobiście się to niespecjalnie podoba, ale „dura lex sed lex„. Łącznie w III RP dokonano około 7.000 ułaskawień prezydenckich, wiele z nich było kontrowersyjnych, np. ułaskawienie niejakiego Petera Vogla, osoby bardzo „śliskiej”, ułaskawionej przez prezydenta Kwaśniewskiego (który potem tłumaczył się, że on miał stertę papierów do podpisania, więc podpisywał wszystko po kolei bez wchodzenia w szczegóły, a dopiero potem się dowiedział kto to był Vogel). Dlatego uważam, że wylewanie pomyj na Dudę przez KODziarzy jest nieeleganckie, gdyż ich prezydenci również mają na koncie ułaskawienia, często wobec dużo bardziej jednoznacznych kanalii.

Sprawa Wąsika i Kamińskiego jest okazją do wykreowania męczenników, którzy w naszej cywilizacji i kulturze pełnią ważną rolę (wystarczy przypomnieć „Inkę”, rotmistrza Pileckiego, księdza Popiełuszkę, górników z „Wujka”, nie wspominając o Chrystusie). Siły „8 gwiazdek” przez 8 lat w opozycji próbowały wykreować męczennika (niektórzy nawet sami błagali o areszt), ale im się to nie udało, dlatego posługują się różnymi fejk-niusami, np. jakoby na „strajkach kobiet” reżimowa policja brutalnie pałowała, ale pomimo obecności wszystkich możliwych dziennikarzy i posiadania telefonu z kamerą przez każdego uczestnika- nikt nie zdołał tego pałowania nagrać. Rząd PiS bardzo dbał (nawet kosztem bycia uznanym za „miękiszonów”), aby przypadkiem nie stworzyć żadnego męczennika, bo wiedzieli jak to się może skończyć (od dłuższego czasu piszę pół-satyryczny tekst o „męczennikach” PiSu i wkrótce będzie tutaj opublikowany). Rządy Tuska na ogół są mniej ostrożne w kwestii męczenników, wiele przykładów mieliśmy w latach 2008-2015 i zanosi się na to, że w obecnej kadencji czeka nas powtórka. Czy Kamiński i Wąsik nimi będą? Raczej nie, bo pewnie wkrótce opuszczą areszty. Co innego, gdyby odwiedził ich „seryjny samobójca”, a monitoring akurat byłby zepsuty, ale taki „rympał” to chyba zbyt duża chamówa, nawet jak na słynące z takich zagrań rządy Tuska.

Osobny akapit należy się dosyć ciekawemu zjawisku umywania rąk i prób trzymania się jak najdalej od łamania prawa. Adwersarze zarzucali Kaczyńskiemu, że łamiąc prawo wysługuje się innymi, a sam steruje z tylnego siedzenia, jako „szeregowy poseł”, aby uniknąć ewentualnych konsekwencji w przyszłości. Dokładnie to samo robi teraz Donald Tusk. Jego doktryna jest następująca: najpierw wsadza współpracownika na jakąś minę, a potem mówi: „trzymaj się mnie, a nic ci się nie stanie„. Jest to sprytny zabieg przyrządzenia dwóch pieczeni na jednym ogniu. Po pierwsze- delikwent bierze na siebie jakąś niepopularną, nielegalną sprawę, podpisując się pod nią swoim nazwiskiem. Po drugie- od tej pory jest już całkowicie uzależniony od Tuska (bez którego pomocy jest duża szansa, że wyląduje za kratkami w przyszłości). W ten sposób premier zawładnął najpierw panią Hennig-Kloską, która teraz jest mu w pełni oddana. Następnie Tusk wykiwał dwójkę naiwnych żółtodziobów, czyli Hołownię i Bodnara, którzy nie mieli szans w starciu z przebiegłym i doświadczonym lisem. Obaj dali się zrobić jak dzieci i mimowolnie zostali twarzami sprawy z Kamińskim/Wąsikiem, więc już muszą być Tuskowi wierni aż do końca, mimo tego, że nie są nawet z Platformy. Obaj są obecnie pod taką presją (z obu stron), że sami nie mają zielonego pojęcia, co dalej robić. Z jednej strony chcieliby być „fajni” i „praworządni”, a z drugiej- już wdepnęli w błoto i Tusk popycha ich coraz głębiej.

Są też tacy, którzy oparli się Tuskowi. Pewnie większość zauważyła, że wokół najgrubszych tematów (siłowe przejęcie TVP czy Kamiński/Wąsik) próżno szukać PSLu i Lewicy. Oni dobrze znają Tuska bo już współpracowali z nim w przeszłości, więc trzymają się od niego jak najdalej (Lewica wyszła chyba na tym najlepiej, bo z dosyć mizernym wynikiem wyborczym zainstalowała się głęboko w bezpiecznych, socjalnych i edukacyjnych ministerstwach, gdzie jest duża kasa i mało „brudnej polityki”, więc nawet gdy ten rząd kiedyś jebnie i władzę weźmie z powrotem PiS, to w Lewicy powiedzą, że „co złego to nie my”).

Tragikomiczna jest postać Marcina Kierwińskiego. Do tej pory uważałem go za osobę niezbyt sprytną i całkowicie zależną od Tuska, ale chyba się myliłem. Ma on w ręku najpotężniejsze ministerstwo (z punktu widzenia „porządkowania państwa” metodą Tuskową), czyli MSW. Próżno było go szukać w centrum wydarzeń grudniowych (co najwyżej puszczał jakieś kurtuazyjne tweety). Przykładowo, dużo lepiej wyglądałaby pacyfikacja budynków przy Woronicza, gdyby wykonywała ją umundurowana policja. Tymczasem robiła to jakaś tuskowo-sienkiewiczowska 'Grupa Wagnera’, a wezwani (zresztą przez PiS) policjanci Kierwińskiego stali zdezorientowani w holu i nie wiedzieli co mają robić. Cytując klasyka „Donald się wściekł”, bo nie tak to miało wyglądać. Prawdopodobnie zaprosił Kierwinskiego na dywanik i w krótkich, żołnierskich słowach wytłumaczył mu, że nie po to zrobił go szefem MSW i policji, żeby teraz do działań operacyjnych musiał wynajmować karków w skórzanych kurtkach. Kierwiński zreflektował się z nawiązką, wysyłając cały batalion uzbrojonej po zęby policji do pałacu prezydenckiego (zabrakło tylko armatek wodnych, helikoptera i oddziału konnego), aby zatrzymać Kamińskiego i Wąsika.

Osobną kategorią jest Bartłomiej Sienkiewicz, którego drugie imię to „rympał” i zdaje się czuć komfortowo w roli człowieka Tuska od brudnej roboty. Niestraszne mu podpisywanie się własnym nazwiskiem pod wątpliwej legalności papierami. Pewnie dwa razy nie trzeba by go prosić o podłożenie bomby na Nowogrodzkiej. On jednak ma niewiele do stracenia, bo już sporo nabroił w poprzednim rządzie Tuska, przed 2015 i jeżeli PiS będzie chciał go kiedyś wsadzić, to będą mogli to zrobić niezależnie od jego działań bieżących.

Mistrzami umywania rąk są oczywiście urzędnicy z Brukseli. Twierdzą oni, że kryzys ustrojowy w Polsce nie jest ich sprawą, bo przecież Polska to suwerenny kraj i oni nie mają prawa się mieszać 🙂 Wygląda to żenująco po tym, jak kazali zamknąć nam kopalnię Turów, karali za „niepraworządność” i cofnęli fundusze po tym, jak niejaki Bart Staszewski przykręcał własnej roboty tabliczkę „Strefa Wolna od LGBT” do różnych znaków drogowych udając, że to oficjalne tablice, zamontowane przez władze PiS. Wtedy Unia jak najbardziej mieszała się w nasze wewnętrzne sprawy, teraz już nagle nie mają do tego uprawnień. Wychodzi na to, że Tusk dzięki swojemu wrodzonemu geniuszowi negocjacyjnemu załatwił Polsce większą suwerenność. Mąż stanu!

11-go stycznia na ulicach Warszawy odbył się „Protest wolnych Polaków”, organizowany przez PiS (początkowo miał być sprzeciwem przeciwko pacyfikacji TVP, później zmieniono intencję na solidarność z osadzonymi Kamińskim i Wąsikiem). Powstał też „KOWP”, czyli Komitet Obrony Więźniów Politycznych (czy coś to komuś przypomina?). Z okazji marszu przed sejm wróciły barierki, które Szymon Hołownia uroczyście zlikwidował miesiąc temu, dodając tego górnolotne hasła o „otwarciu się na społeczeństwo„. Informacje o frekwencji na marszu jak zwykle były mocno rozbieżne pod względem sympatii politycznych tego, kto frekwencję podaje. I tak, warszawski ratusz twierdzi, że było 35 tysięcy osób, a organizator i rzecznik PiS podają liczbę 200-300 tysięcy. Prawda pewnie leży gdzieś po środku, czyli w okolicach 100 tysięcy (tyle też podał niemiecki portal Onet, który trudno posądzić o sympatyzowanie z PiS). Według mnie- 100 tysięcy to bardzo dużo biorąc pod uwagę 3 czynniki (które nie występowały np. w ubiegłorocznych marszach Tuska), czyli: 1) siarczysty mróz, 2) środek tygodnia, 3) organizowanie go naprędce, z małym wyprzedzeniem czasowym. Komentarze „ekspertów” tuskowych to oczywiście skrajna pogarda i przypisywanie wszystkich negatywnych cech wobec osób, które na protest PiS przyszły (czyli coś w rodzaju stosunku Hitlera do Żydów).

Atmosfera na marszu PiS była dosyć bojowa, aczkolwiek obeszło się bez incydentów i dało się zauważyć wyższą kulturę osobistą, niż na analogicznych imprezach plemienia przeciwnego (nie było okrzyków „jebać” i „wypierdalać”, ani wulgarnych haseł na transparentach, a najbrutalniejszy był okrzyk: „Ruda wrona orła nie pokona„). Chyba nawet w kręgach PiS mało kto spodziewał się takiego sukcesu, wszak to dopiero początek. Na pierwszych imprezach KODu w 2015 frekwencja była dużo niższa. Obóz PiS tym marszem pierwszy raz od 3 miesięcy pokazał, że też potrafi się odwinąć, a nie tylko przyjmować ciosy i oddawać teren.

Przepiękny szpagat i fikołek logiczny zaprezentował „starszy brat w wierze”, Konstanty Gebert, posługujący się pseudonimem Dawid Warszawski. Próbuje on w pokrętny i z góry skazany na porażkę sposób wytłumaczyć, że marsz PiS był wulgarniejszy i bardziej nienawistny, niż marsze Tuska. Twierdzi on, że hasło „jebać PiS” było wprawdzie wulgarne, ale nie nienawistne 😉 Ciekawe co by powiedział, gdyby PiS zamienić na Żydów albo mniejszości seksualne? Według Geberta dużo gorsze są hasła: „Adolf Tusk” i „zdrajca”, jest to wręcz „koncentrat nienawiści”. Problem w tym, że na marszach Tuska nazywanie Kaczyńskiego zdrajcą i porównywanie go do Hitlera to były najpopularniejsze motywy, powtarzane wręcz do zarzygania. TUTAJ mamy pakiet Hitler + wypierdalać, ale jest to „koncentrat wolności”, co innego gdy ktoś powie „Adolf Tusk”…

---

Media – 2024

Jak obecnie wygląda rozkład medialny w Polsce? Media KODziarsko-lewackie, kontrolujące większość rynku (czyli TVN, GW, Newsweek, Polityka, Fakt, Oko-Press, Onet, Gazeta.pl itd) nadal funkcjonują w imię '8 gwiazdek’, a ich koordynacja z „przekazem dnia” wychodzącym od Donalda Tuska jest wręcz wzorcowa. Wszyscy mówią jednym głosem (ale z różnym nasyceniem), więc przeciętny 8-gwiazdkowiec ma wrażenie, że czerpie informacje z wielu źródeł (a skoro wszystkie mówią to samo, więc to musi być prawda). Przejęcie TVP przez Tuska zbliżyło polski rynek informacyjny do monopolu, w którym około 80% (z tendencją rosnącą) mediów jest prorządowe. Wiążą się z tym pewne plusy, ale też i minusy. Plusy są takie, że rząd ma pełną kontrolę nad przekazem (przede wszystkim jest w stanie kreować ogólnopolskie „przekazy dnia” na temat politycznych rywali oraz tworzyć „zmowy milczenia” i „tematy tabu” w niewygodnych dla siebie sprawach). Idealny przykład „pluralizmu” był wczoraj (12 stycznia) wieczorem, gdzie 3 redakcje (TVN, TVP i Polsat w roli przyzwoitki) prowadziły „wywiad” z Donaldem Tuskiem (Republiki oczywiście nie wpuszczono), co wyglądało jak spot reklamowy rządu. Przykładowo, Tusk chwalił się, że teraz w spółkach skarbu państwa będą przeprowadzane transparentne konkursy rekrutacyjne, odrzucani będą partyjniacy, a przyjmowani rzetelni i niezależni fachowcy. Aż się prosiło więc zapytać premiera jak to się ma do jego bliskiej i zaufanej współpracownicy Elżbiety Bieńkowskiej, typowanej (bez konkursu i kompetencji) na stanowisko prezesa Orlenu. Oczywiście nikt Tuska o to nie spytał. O nachodźców, czerwcowe podwyżki cen energii czy podstawę prawną przejęcia TVP również nie pytano. Tak niestety będą teraz wyglądały kontakty medialne rządu ze społeczeństwem. Inteligentny człowiek od razu zauważy, że coś tu nie gra, ale niestety Polacy już kilka razy pokazali, że wśród nich idiotów nie brakuje.

Problemem w monopolu medialnym jest tzw. kanibalizacja. Skoro wszystkie telewizje, gazety i portale mówią dokładnie to samo, to będą mimowolnie ze sobą konkurować o tego samego odbiorcę. To tak, jakby na jednej ulicy otworzyć 10 sklepów z pączkami od tego samego dostawcy. Nie chodzi nawet o pieniądze, bo rząd nimi hojnie obsypie wszystkich swych lizodupów i żaden głodem przymierać nie będzie. Chodzi o to, że duża część Polaków mając do dyspozycji tylko jeden i ten sam przekaz- najzwyczajniej przestanie go (częściowo albo nawet w całości) konsumować, więc niejako takie osoby wymkną się spod kontroli. Pół biedy, gdy po prostu nie będą oglądać niczego, ale część pewnie będzie poszukiwała mediów obiektywnych, prawicowych albo (o zgrozo) jawnie PiSowskich, które w warunkach dużego, niezaspokojonego popytu na swoje usługi będą miały ułatwione zadanie w zdobywaniu odbiorców (przynajmniej do czasu, aż Tusk i Sienkiewicz nie wyśle do nich „Wagnerowców” z nakazami eksmisji i aresztowania). Aby zminimalizować skutki kanibalizacji- należy stworzyć swego rodzaju medialne „konsorcjum”, w którym każdy lekko różni się od pozostałych (ale wszystkie pozostają w granicach pro-rządowych, nie wykraczając poza ustalone 'Okno Overtona’). I tak, najtwardszy elektorat Platformy z ciągotkami proniemieckimi ma TVN24 i „Newsweek”, żydokomuna i pogrobowcy Kiszczaka/Urbana mają „Gazetę Wyborczą” oraz „Politykę”, umiarkowane politycznie osoby starsze z alzheimerem i parkinsonem oraz wyborcy PSL mają neo-TVP, młode i 'tęczowe’ lewactwo ma oko.press i Krytykę Polityczną, wyborcy Hołowni mają Polsat i „Tygodnik Powszechny”. Są to (niskiej jakości, ale jednak) pozory pluralizmu, a spora część wyborców koalicji rządowej nie zauważy, że te media wypływają z jednej dziury i będą się kłócić do upadłego, że teraz mamy pluralizm. Jest to coś w rodzaju zestawu zupek w proszku. W każdym hipermarkecie znajdziemy regał, gdzie jest wiele różnych „zup” jednego rodzaju i jednego producenta, różniących się jedynie smakiem. Gdy wczytać się w skład- jest on w dużej części ten sam, a różnice są minimalne i dotyczą jedynie konkretnego smaku, wedle upodobań klienta. W zupach tych mamy „wsad” (mąka, sól, czosnek itd), który powtarza się we wszystkich rodzajach oraz „element ekstrawagancji”, czyli czynnik, który powoduje, że klient wybierze akurat tą zupkę (aromat barszczu), a nie jakąś inną (aromat żurku). To samo jest teraz w polskich mediach. Niby mamy do wyboru różne „smaki”, do wyboru do koloru, ale gdy głębiej je przeanalizować zauważymy, że we wszystkich jest ten sam rządowy „wsad”. Przejdźmy do szczegółowej analizy.

Dwa ważne ośrodki medialne z wyrobioną marką, czyli RadioZET (wykupione niedawno przez Agorę) oraz Super Express do tej pory były lekko antyPiSowskie, ale dużo brakowało im do TVN24 i można tam było niekiedy znaleźć obiektywne, a nawet anty-Tuskowe materiały. Od czasu wyborów parlamentarnych jednak poszły one ewidentnie w stronę ośmiogwiazdkową i dzisiaj już niewiele się różnią od TVN24. Super Express często wrzuca na swój kanał Youtube różne „sondy uliczne”, gdzie ewidentnie rozmówcy są selekcjonowani (tzn. nagrywa się większą ilość wywiadów, a potem do publikacji wybiera tylko te, pasujące pod tezę). Wyborcy PO zawsze są mili, weseli i kulturalni, a wyborcy PiS są brzydcy, starzy, brudni, smutni i niekulturalni. Zabieg ten sam, co w  filmach Goebbelsa o Żydach i aryjczykach. RadioZET z kolei ostatnio wsławiło się wyśmiewaniem Wąsika i Kamińskiego (jeszcze zanim prezydent ich po raz drugi ułaskawił) i szydzeniem z ludzi osadzonych. Dosyć nieodpowiedzialny zabieg w sytuacji, gdy dominująca liczba więźniów to wyborcy Platformy, z których pewnie większość uważa, że siedzą za niewinność.

Rzeczpospolita została pół roku temu wykupiona przez fundusz George Sorosa „Pluralis” [SIC], przez co dzisiaj jest czymś w rodzaju TVN24 dla inteligentnych (linia polityczna jest podobna, ale propaganda mniej chamska, a teksty dużo bardziej profesjonalne).

Skoro sfera TVN24 dla inteligentnych jest obsadzona, należało też zadbać o TVN24 dla osób niedołężnych i zacofanych oraz patologicznych „madek” które siedzą na socjalu i oglądają paradokumenty. Tę rolę pełni obecnie TVP i TVPInfo. Kadry budynku przy Woronicza zostały przewietrzone przy pomocy „silnych ludzi” wysłanych przez ministra Sienkiewicza (podstawy prawne tych zmian nadal są w fazie poszukiwań). Nowe nabytki sekcji informacyjnej neo-TVP to m.in. Paweł Płuska, Zbigniew Łuczyński, Tomasz Marzec (wszyscy z TVN), Igor Nazaruk (Gazeta Wyborcza i Oko-Press), Bartłomiej Bublewicz (Onet i inne media niemieckiego Springera) oraz główny prezenter nowego programu „i9:30” Marek Czyż, który w ostatnich latach kojarzony był głównie z antyPiSowskimi wrzutkami, nagrywanymi w samochodzie. Stacja nie zapomniała o młodych dziennikarzach, np. awans z regionalnej do ogólnopolskiej TVP otrzymała utalentowana, 25-letnia Zuzanna Czyż (to, że jest córką Marka Czyża to przypadek, nie mający żadnego znaczenia). Znaczną częścią widowni „i19:30” są widzowie TVN, którzy o 19:00 zobaczą „Fakty”, a o 19:30 przełączą na TVP- wówczas będą mieli „informacje z dwóch niezależnych źródeł”, co pozwoli im na podtrzymanie (we własnych oczach) statusu niekwestionowanej elity intelektualnej, upoważnionej do „jebania” podludzi z ciemnogrodu. Jako „ekspert” do TVP często zapraszany jest Konrad Dulkowski z OMZRiK, co wiele pokazuje w temacie kierunku, w jakim poszły rządowe media. Na dosyć rozpoznawalną postać TVP wyrasta niejaki Maciej Gąsiorowski (ten od legendarnego już materiału o wiatrakach), którego sposób mówienia mógłby być wzorcem w szkołach dla opiekunów osób starszych. Nie ma w tym przypadku, bo w jednym materiale pochwalił się, że oddał ojca z Alzheimerem do domu opieki. Takie osoby jak Gąsiorowski senior są targetem dla nowej TVP.

Neo-TVP będzie łagodniejszą wersją TVN24, przeznaczoną dla osób starszych i mniej zradykalizowanych. Sam TVN24 to ostra jazda bez trzymanki, szczucie 24/7, strzelanie słowami antypisowskimi z prędkością rapu Eminema oraz utrzymywanie widza w permanentnym stanie podkurwienia, czyli powyżej 90% tętna maksymalnego. Program dla „elit” i innych „silnych razem”, czyli klasycznego betonu, dla którego '8 gwiazdek’ jest sensem życia. Z kolei TVP będzie programem dla starszych osób, mniej radykalnych, często sympatyzujących z 'Trzecią Drogą’, gdzie tematy polityczne będą ograniczone do minimum (kosztem 'ludzkich dramatów’, ciekawostek, sportu i newsów godnych telewizji śniadaniowej). Gdzieniegdzie przemycony zostanie jakiś podprogowy temacik, np. wychwalanie wiatraków czy usprawiedliwianie nielegalnych działań rządu. Oczywiście sekcja informacyjna neo-TVP będzie mieć wyniki oglądalności dużo niższe, niż ta wcześniejsza, pro-PiSowska. To samo z TVP-Info, które już całkowicie straciło sens istnienia, nie wiem kto by ten kanał miał oglądać, najlepiej to od razu zlikwidować.

Kolejna grupa medialna to imperium najbogatszego Polaka, Zygmunta Solorza-Żaka, czyli szeroko pojęta grupa Polsat (kanał informacyjny Polsat News, platforma PolsatBOX i portal Interia.pl, Eleven i inne). Do tej pory pozycjonowali się jako medium „najbardziej obiektywne” i trudno było się z tym nie zgodzić (mając „konkurencję” w postaci TVN24 i TVP Kurskiego bycie 'najbardziej obiektywnym’ nie było specjalnie wygórowanym zadaniem, a wręcz przeciwnie- prześcignięcie rywali w braku obiektywizmu było praktycznie niemożliwe). Z pewnością Polsat bardzo chętnie pozostałby w tej roli, bo to już wcześniej zapewniało im zyski i prestiż, a teraz byłoby jeszcze lepiej (przejęliby dodatkowo część widzów byłej TVP, która nie ma dostępu do TV Republika). Niestety, to nie będzie takie proste, bo naciski polityczne „demokratów liberalnych” są gigantyczne, a zarząd Polsatu nie może ich zignorować. Imperium Zygmunta Kroka Solorza w ostatnim czasie mocno się zróżnicowało, a branża medialna pełni w nim coraz mniejszy udział, z kolei rosnący jest udział energetyki (węglowej i odnawialnej) i innych branż, na czym Solorz chce zarobić miliardy. Bez dobrych stosunków z Tuskiem nie będzie na to szans, a zamiast wiatraków energetycznych pan Zygmunt będzie mógł co najwyżej handlować wentylatorami biurowymi i wiatrakami odpustowymi bezpośrednio z samochodu marki Żuk. Dlatego w najbliższym czasie pewnym jest, że linia polityczna mediów Polsatu skręci w wiadomą stronę, już zresztą zaczęły się naciski aby z Polsat Box (czyli wiodącego dostawcy telewizji kablowej i satelitarnej w Polsce) usunąć TV Republikę, albo przynajmniej przerzucić na droższy pakiet. Oczywiście Polsat nie zamieni się w drugi TVN24, bo to nikomu by się nie opłacało, ale wkrótce krytyka Donalda Tuska i jego rządu będzie tam zabroniona (o ile już nie jest).

Teraz o mediach PiSu (czyli Sakiewicza i braci Karnowskich). Skupię się głównie na najważniejszym z nich, czyli TV Republika, która po wizycie tajemniczych, sienkiewiczowskich „karków” w skórzanych kurtkach na ulicy Woronicza przejęła dotychczasową widownię TVP, notując dziś niewyobrażalne wzrosty oglądalności i innych wskaźników (np. subskrybcje na Youtube niedługo przekroczą milion, a przed wyborami w październiku było to pół miliona, budowane przez kilkanaście lat). Wcześniej Republika zajmowała 4 miejsce wśród telewizji informacyjnych (za TVPInfo, TVN24 i Polsat News), obecnie jest to mocne miejsce drugie, z dużymi szansami na pozycję lidera. Republika ma dosyć słaby zasięg (na zwykłej antenie w wielu miejscach nie da się jej złapać, a w większości kablówek, np. UPC/Play potrzebny jest drogi pakiet) i gdyby to poprawić- pewnie byłaby najlepsza w tej kategorii (to jednak mało prawdopodobne, bo w obecnej sytuacji politycznej istnieje duża presja w drugą stronę, czyli aby maksymalnie utrudnić dostęp do tej stacji). TV Republika stała się tym, czym wcześniej była TVP Info oraz „Wiadomości” (zwłaszcza, że przejęli część znanych nazwisk, np. Rachoń czy Holecka). Siłą „Republiki” jest swego rodzaju monopol na krytykę rządu i reprezentowanie niemal 8 milionów wyborców PiS. Im bardziej pozostałe media będą starały się zrobić dobrze Tuskowi- tym większy będzie popyt na treści „Republiki”. Tusk ma więc nie lada zagwozdkę. Może zostawić „Republikę” w spokoju, ale wtedy urośnie ona na bardzo silny ośrodek medialny (co już się intensywnie zaczęło), przez co rząd nie będzie mógł skutecznie stosować „zmowy milczenia” po własnych przestępstwach, bo „Republika” będzie w stanie (przynajmniej częściowo) przełamywać tę zmowę.

Już teraz media Tuska poświęcają „Republice” ogromną ilość czasu, np. pół „Szkiełka” w TVN24 (ulubionego programu 8-gwiazdkowej ekstremy) poświęcona jest Republice, co jest mimowolną reklamą, promocją i upodmiotowieniem. Screen powyżej (o tym, że Republika na marszu PiS miała chwilowe problemy z łącznością) był głównym newsem na Gazecie.pl (de facto wchodząc o dowolnej porze na gazetę.pl – zawsze będzie tam coś o Republice). Ośmiogwiazdkowcy muszą mieć informacje z obozu przeciwnego, więc nietknięta „Republika” będzie bardzo ważnym ośrodkiem opiniotwórczym. Drugą opcją Donalda Tuska jest wykoszenie Republiki, co może zrobić bardzo łatwo (zwłaszcza w epoce 'silnych ludzi’). Znając Tuska- jest to bardzo prawdopodobne w drugiej połowie roku (na razie w państwie jest zbyt duży chaos, aby otwierać nowy front, do tego dochodzą dwie kampanie wyborcze, gdzie lepiej nie emanować zamordyzmem i stalinizmem). Na chwilę obecną mamy ze strony Tuska całkowity zakaz reklam spółek skarbu państwa oraz presję polityczną na reklamodawców o wycofanie reklam w mediach antyrządowych. Ostatnio pod pretekstem wypowiedzi Jana Pietrzaka z reklam w Republice „zrezygnowały” takie firmy, jak: Ikea, Żabka, Pyszne, Media Expert, mBank, Żywiec, Skoda, Carrefour, Wedel, Millennium, Mastercard, Alior, Santander, Provident, Tarczyński i kilka innych (swoją drogą, część z nich strzeliła sobie w stopę, bo druga strona zapowiedziała bojkot, ja chyba też do niego dołączę, bo prawie wszystkie te firmy są i tak zagraniczne). Oczywiście- gdyby nie Pietrzak, to szybko znaleziono by jakiś inny „skandal” i powód do nacisków na reklamodawców. Gdyby za porównanie do Hitlera karać każdą redakcję, to w Polsce już dawno nie byłoby żadnych mediów. W TVN i innych ośrodkach tuskowych były dużo gorsze rzeczy, ale reklamodawcy jakoś się nie wycofywali (np. legitymizowanie „jebać” i „wypierdalać”, Frasyniuk obrażający straż graniczną czy ostatnia afera z Kąckim i Gazetą Wyborczą,  o której pisałem wczoraj). Przypomina to sytuację, gdy Donald Trump po otrzymaniu bana na Pejsbuku chciał założyć własny portal społecznościowy, ale wszystkie możliwe firmy do tego potrzebne (hosting, światłowody, sprzęt komputerowy, oprogramowanie) ogłosiły „oddolnie”, że nie będą brały w tym przedsięwzięciu udziału, nawet gdy Trump zapłaci im podwójną stawkę. Czy obecne działania wystarczą, aby zniszczyć Republikę? Absolutnie nie, bo reklamodawcy i tak się znajdą i to za wyższą kasę, biorąc pod uwagę 30-krotny wzrost oglądalności względem czasów przedwyborczych. Tuskowi potrzebne będzie coś więcej (kary, prowokacje, nagonka, a na koniec policja, sądy i ewentualnie Wagnerowcy). Czy to się wydarzy? Według mnie- tak. Premier już pokazał, że z chęcią idzie na zwarcie i dalszą polaryzację (oprócz „jebania PiSu” pozwoli mu to też zmarginalizować i pożreć koalicjantów, co chciał zrobić już rok temu przy pomocy „wspólnej listy”), więc po wyborach do europarlamentu można spodziewać się dalszych represji rządowych dla Republiki.

Problem w tym, że nawet doprowadzając „Republikę” (oraz pozostałe media Sakiewicza i Karnowskich) do likwidacji- miliony ludzi, którzy gardzą Tuskiem nie zmienią nagle poglądów (a wręcz przeciwnie, o męczennikach już pisałem wyżej). Oni zamiast włączyć TVN24- będą poszukiwali sobie nowych mediów. Takie będą powstawały jak grzyby po deszczu, a gdy Tusk będzie wszystkie od razu likwidował „silnymi ludźmi” to spora część społeczeństwa powie „dość”. Do tego jeszcze za chwilę do gry wejdzie Stanowski, który na pewno nie będzie drugim TVNem, a na ataku na niego przejechał się już niejeden, z Kanałem Sportowym na czele.

Gdyby teoretycznie wykosić z rynku WSZYSTKIE media, które ośmielają się skrytykować Donalda Tuska- doszłoby do sytuacji rodem z Korei Północnej, co byłoby samozaoraniem rządu Tuska. Z jednej strony Polacy mają duże doświadczenie w budowie struktur podziemnych (wyniesione z rozbiorów, a potem okupacji niemieckiej i sowieckiej), więc na pewno i tak byłby jakiś obieg informacyjny (zwłaszcza, że jest internet który dosyć trudno kontrolować). Z drugiej strony rządowe media stawałyby się coraz bardziej karykaturalne, bo w walce o rządowe dotacje i reklamy lizałyby dupę Tuska w coraz bardziej żenujący sposób, jak „Jarząbek” z „Misia”. Taka sytuacja jest według mnie bardzo realna.

Obóz Tuska teraz jest święcie przekonany, że wprawdzie łamią prawo i jadą ostro po bandzie, ale to „dla dobra sprawy” i tylko przez krótki czas, żeby szybko zaprowadzić praworządność, a potem już będzie spokój, cywilizacja, pojednanie i taniec szczęśliwych ludzi w kółeczku. Oczywiście tak nie będzie, historia nie zna ani jednego takiego przypadku, za to zna wiele przypadków odwrotnych (np. Hitler, Stalin czy feministki), gdy też chciano osiągnąć pewien cel i potem wyluzować, a skończyło się coraz to nowymi „wyzwaniami”, o których nie było mowy na początku. Z tego powodu czekają nas ciekawe, acz dosyć mroczne czasy.

RacimiR, 13.01.2024