Kiepskie czasy dla polskich Żydów

Mniejszość żydowska w Polsce sama określa się na „kilka tysięcy” osób (czyli jakieś 0.05% populacji Polski), co daje jej miejsce w drugiej lub trzeciej dziesiątce liczebności pod względem struktury narodowościowej w naszym kraju. Adam Michnik nawet stwierdził, że Żydów w Polsce „praktycznie nie ma w ogóle”. Z drugiej strony – co najmniej połowa „pierwszych dam” w III RP była Żydówkami, więc dosyć duży zbieg okoliczności, jak na tak nieliczną mniejszość (zwłaszcza, że żydowskość dziedziczy się w linii żeńskiej). Każdy (prócz leminga) zdaje sobie sprawę, że wpływy żydowskie w Polsce są mocno przerośnięte (jak na kilkutysięczne przedstawicielstwo), zwłaszcza w mediach, polityce i finansach. Prowadzi to do konfliktu interesów oraz pośrednio do antysemityzmu. W zeszłym roku pisałem o powodach antysemityzmu oraz jak się bronić przed żydowskimi roszczeniami finansowymi. Dzisiaj uzupełnię te teksty o zmianę, która dokonała się w tym temacie w ciągu ostatniego roku. Żydzi syjonistyczno-polskojęzyczni powoli zaczęli tracić ogładę i cierpliwość. Mocno zaostrzyła się „tożsamość rotacyjna”, czyli coś jak Trans Formers, nagminnie stosowane przez niektórych Żydów. Zamiast trybu robota i trybu pojazdu – jest tu tryb Polaka i tryb Żyda. Tak jak w Trans Formersach – przybiera się taki tryb, który w danej chwili bardziej się będzie opłacał. Stosują go głównie polskojęzyczni Żydzi, znający podstawy filozofii i manipulacji, np. Szewach Weiss, Aleksander Smolar, Adam Michnik, Jan Hartman, Bronisław Geremek, Agnieszka Holland, Kuba Wojewódzki (wszyscy z nich mają wręcz identyczne poglądy polityczno-światopoglądowe, czyli ktoś potężniejszy musi nimi sterować). Żyd w „trybie Polaka” mówi oczywiście z pozycji skruszonego Polaka, który w nocy nie potrafi spokojnie spać – o Jedwabnem, Grossie, szmalcownikach, potrzebie rozliczenia się z przeszłością i pedagogice wstydu. Można też w „trybie Polaka” nagrać Pokłosie, Idę, wsadzić polską flagę w psią kupę jak Wojewódzki, napisać list otwarty do papieża, jak Michnik czy realizować żydowskie interesy jako ambasador Polski w USA, jak odwołany niedawno Schnepf. W „trybie Żyda” z kolei szło się na litość – mówiono w 98% o holokauście (jakby Polacy go nie doświadczyli na własnej skórze…) Są też osoby, które publicznie używają wyłącznie „trybu Polaka” (w „tryb Żyda” przechodząc jedynie w wąskim, zaufanym gronie) – np. Mumia Janina Paradowska, która codziennie rzyga na Polskę i myśli, że nikt nie wie, że jest Żydówką (ponoć wpada w szał, gdy jakiś goj wspomni o jej pochodzeniu). Od początku 2015 roku sprawa „rotacyjnej tożsamości” mocno się zaostrzyła – w „trybie Polaka” już twardo mówi się, że jako naród jesteśmy głupi, prymitywni, zaściankowi, nieodpowiedzialni, autodestruktywni, faszystowscy, hitlerowscy i rozwalimy Unię Europejską od środka, więc najlepiej żeby ktoś z zagranicy obronił nas przed nami samymi. W „trybie Żyda” z kolei taki Chajzer rzuca owsianką w samochód, a wielki autorytet, profesor Jan Hartman napisał o Polakach: „Miliony was, chamy, miliony. I co my mamy z wami zrobić? Ale przyjdzie na was czas. A jak nie na was, to na wasze dzieci. Weźmiemy szturmem wasze szkoły, zwabimy was podstępem do teatrów, wyślemy wasze dzieci w świat”. Atmosfera więc ewidentnie się wyostrza i zagęszcza, a polskojęzyczni Żydzi się radykalizują. Spróbuję przeanalizować jak do tego doszło i co z tego wyniknie w przyszłości.

W latach 90-tych ubiegłego wieku – do czasu, aż rozpowszechnił się internet, społeczeństwo zachłyśnięte było upadkiem „żelaznej kurtyny” i nowymi towarami w sklepach. Wtedy taktyka „rotacyjnej tożsamości” służyła Żydom znakomicie (zwłaszcza, że po złotych czasach stalinizmu i dekrecie z 10.11.1945 mogli oni przybrać dowolne, polskobrzmiące imię i nazwisko, przez co prawie nikt postronny nie wiedział kto ma pochodzenie żydowskie). Dzięki Okrągłemu Stołowi i „Magdalence” zainstalowano wtedy w Polsce ogromne wpływy żydowskie, powstała Fundacja Batorego i jej ośmiornica, a najwyższą władzę dzielili między sobą Władysław „bydło” Bartoszewski, Berele Lewartow Bronisław Geremek, Tadeusz Mazowiecki, Adam Michnik, Michał Boni, Janusz Lewandowski, Jan Krzysztof Bielecki, Hajka Grundbaum Hanna Gronkiewicz-Waltz, Leszek Balcerowicz, Radek Sikorski, Vincent Rostowski, Adam Rotfeld, Aleksander Kwaśniewski i wielu, wielu innych Żydów. Do dnia dzisiejszego wszystkie te osoby to duże autorytety dla starszych osób, które nadal dostają orgazmu na słowa Joanny Szczepkowskiej „dziś w Polsce skończył się komunizm”. Sprawa jednak się rypła w okolicach roku 2000 i wymianie pokoleń. Młodzi (urodzeni po 1980 roku) mieli, za przeproszeniem, w dupie Szczepkowską i jej „koniec komunizmu”, bo po prostu tego nie pamiętali. Młode pokolenie już nie cieszy się jak głupi do sera z samego faktu „upadku komuny”, lecz z obawą patrzy w przyszłość i analizuje przyczyny potężnych nierówności społecznych w Polsce i Europie. Ciężko im zrozumieć, dlaczego pracownik polskiego oddziału Lidla czy Tesco zarabia na tym samym stanowisku 4 razy mniej, niż jego odpowiednik w krajach zachodniej Europy, skoro ceny towarów w tych sklepach są podobne. Trudno zrozumieć, dlaczego zbieracz truskawek w Polsce zarobi 3zł/h (na czarno), a w Niemeczech 4 euro/h – a truskawki tu i tu są w podobnej cenie. Młodzi widzą, że coś tutaj mocno nie gra, nie kupują teorii o „niskiej wydajności Polaków” (bo sami, lub ich znajomi pracowali na zachodzie) i próbują dowiedzieć się o co tak naprawdę chodzi. Wszystkie tropy prowadzą do czasów dzikiej transformacji ustrojowej lat 90-tych, która przeprowadzona była w dużej części przez osoby wymienione kilka linijek wyżej.

Jeśli chodzi o sprawę żydowską – duże znaczenie ma internet. Dawniej Żydzi mogli świetnie się kamuflować, najlepszym przykładem jest tu Włodzimierz Lenin. Był wodzem potężnego imperium, a jego żydowskie pochodzenie wyszło na jaw dopiero wiele lat po jego śmierci. W dobie internetu takie rzeczy nie są już możliwe, tym bardziej, że tradycyjne media (radio, telewizja, czasopisma papierowe) przestały kreować rzeczywistość i na własne życzenie przechodzą kryzys, z którego już nigdy się nie wygrzebią. Idealnym przykładem jest pewna gazeta, tytułująca się „najbardziej opiniotwórczym dziennikiem w Polsce”, która krzyczy głośno o równości, wielokulturowości i złym nacjonalizmie, ale z drugiej strony cała „wierchuszka” tej gazety to Żydzi, pełniący obowiązki Polaków (Michnik, Blumsztajn, Paradowska itd). Polacy robią tam tylko za podrzędnych szabes gojów na umowach śmieciowych i darmowych stażach. Biorąc pod uwagę talmudyczny i antypolski charakter tej gazety – Polska młodzież nie dość, że nie kupuje tej słabej antypolskiej jakości propagandy, to jeszcze zaczyna dryfować w stronę odwrotną, czyli patriotyczną. Jeszcze rok temu Michnik czuł się w Polsce bardzo pewnie, świadczyło o tym jego przekonanie o utrzymaniu dotychczasowej, syjonistycznej polityki, realizowanej przez Platformę Obywatelską. Przed wyborami prezydenckimi chlapnął u Lisa o zakonnicy w ciąży, a przed parlamentarnymi zaczął promować marksistowską partię Zandberga (co wywaliło z sejmu SLD i dało PiSowi większość sejmową) – obie te michnikowe wpadki świadczą o tym, że nie brał on pod uwagę zwycięstwa Andrzeja Dudy ani PiS. Podobno Michnik na wieść o zwycięstwie PiS w wyborach parlamentarnych – wziął przykład z brata Stefana i w pośpiechu zwiał do Stanów Zjednoczonych, gdzie przeczekał kilka miesięcy. Być może bał się powtórki z roku 1968 – wrócił do Polski dopiero niedawno, gdy upewnił się, że Kaczyński nie urządzi łapanek na Żydów. Rok 2015 był dla Żydów kluczowym rokiem w Polsce – do tego czasu obsadzali oni wiele ministerstw i innych bardzo ważnych stanowisk, obecnie trudno szukać kogokolwiek z tych kręgów w rządzie. Reakcją na utratę wpływów było powołanie „oddolnego” ruchu KOD (Komitet Odzyskania Dochodów), finansowanego przez Sorosa, gdzie na marszach przemawiają (oczywiście w roli Polaków) takie „autorytety” jak Agnieszka Holland, Sewek Blumsztajn, Adam Michnik, Sławomir „mary koszmary” Sierakowski czy Magdalena Ciupak Środa. Budzą oni jednak tylko sympatię emerytów, którzy z nudów lubią podmuchać w wuwuzele i nadal cieszą się, że „obalili komunę”, ale wiecznie żyć nie będą. Młodzi patrzą na to z politowaniem i obrzydzeniem, a widząc tą sztuczną żenadę – będą już uprzedzeni do tych środowisk do końca życia.

Dlaczego w ogóle piszę o całej sprawie? Otóż, według mnie – jak tak dalej pójdzie, to żydowska historia powtórzy się po raz 48 (!!!), czyli znowu w najlepszym wypadku – wypędzenie. Od czasów średniowiecznych zawsze schemat działania Żydów był ten sam: 1) zdobycie w półlegalny sposób wpływów polityczno-finansowych, 2) poszerzenie ich do kuriozalnego poziomu dzięki przeszacowanemu poczuciu pewności siebie i swojej potęgi, 3) powstanie oddolnych odruchów obronnych rdzennego społeczeństwa, 4) przepędzenie Żydów poza granice danego kraju, 5) w nowym kraju realizowano od punktu pierwszego tą samą „strategię” bez żadnej korekty i wyciągnięcia wniosków. I tak w kółko, istne déjà vu. Lista krajów, do których mogą uciekać Żydzi jednak kurczy się z czasem, zwłaszcza w dobie internetu oraz islamizacji świata. Obecnie w Polsce i Europie jesteśmy na etapie punktu numer 3, czyli mocnego wkurzenia społeczeństw i szybkiego wzrostu poziomu antysemityzmu (według oficjalnych danych żydowskich organizacji specjalistycznych typu ADL). Elity żydowskie jednak ani myślą rezygnować z części swych pozycji i majątków, więc efekt prawdopodobnie znowu będzie „klasyczny”… trudno im jednak będzie pojąć tą sprawę, skoro już tyle razy było to samo i nic się nie nauczyli. Być może liczą na to, że Polacy są inni niż Anglicy czy Niemcy, wszak jeszcze ani razu ich z Polski nie eksmitowali. Duża część Żydów to jednak porządni ludzie i nie zasługują na smutny los, którym po raz kolejny szykuje im elita (która jak zwykle się jakoś uratuje i wykupi złotem). Dlatego warto byłoby porządnym, dobrym Żydom bardziej naciskać na ich elitę, aby trochę wyluzowała i dała sobie na wstrzymanie ze swoją megalomanią. Ma to miejsce chyba tylko w Izraelu, ale tam kończy się na dyskusjach, a władzę mocno dzierży skrajna, wojskowa, syjonistyczna prawica. Przede wszystkim należałoby zacząć o tym dyskutować także poza Izraelem, bo inaczej znowu poleje się krew (czego chyba nikt by nie chciał). Obyczaje się liberalizują i ulegają zmianie. W obecnej Polsce (i całej UE) można w wykwintnym towarzystwie użyć słowa „kurwa” i skandalu nie będzie. Można puścić siarczystego bąka i sprawę wygładzić żartem – nikt nie będzie się gniewał. Można krytykować katolicyzm i wywoła to nawet aplauz. Jednak jeden, jedyny temat tabu trzyma się bardzo mocno – gdy w tym samym towarzystwie ktoś użyje słowa „Żyd” – będzie konsternacja, niezręczna cisza i bardzo napięta atmosfera…

RacimiR, 8.06.2016

PS: W dniu wczorajszym fundusz George Sorosa – Media Development Investment Fund (MDIF) kupił 11.22% akcji Agory SA. Udowadnia to wszystko co napisałem. Podobnie będzie z odciętymi od publicznych pieniędzy organizacjami pozarządowymi – różnicę finansową wyrówna Soros. Jeżeli te instytucje koniecznie muszą szkodzić Polsce, to niech robią to przynajmniej za zagraniczne pieniądze.